Q. CURTII RUFI DE REBUS GESTIS ALEXANDRI MAGNI REGIS MACEDONUM LIBER SEXTUS. ARGUMENTUM. - CAP. I. Prælii inter Lacedæmonios atque Macedones descriptio. Agidis mors. Superati ad Alexandrum legatos, veniam defectionis oraturos, mittunt; quam impetrant. — H Alexander, bello invictus, otio et deliciis frangitur, Rumor in castris de reditu in Macedoniam. III. Hortatoria Alexandri ad milites oratio, ut bellum, in Asia inchoatum, persequantur et ubsolvant. IV. Zioberis, miri fluminis, descriptio. Alexander Nabarzani, per literas salutem quærenti, veniam pollieétur. Deinde, Hyrcaniam ingressus, quosdam Darii præfectos in fidem recipit. - V. Artabazo summa cum animi benevolentia excepto, Græcis, qui Darium adjuverant, parcit Alexander, et, Mardorum gente debellata, Amazonicæ cujusdam reginæ petitioni satisfacit. VI. Macedones Alexandri offenduntur moribus; qui, ut seditionem averteret, ad bellum Besso inferendum mentem convertit. Quod et stratagemate inchoat; ac Satibarzanem, Ariorum satrapam, quod defecisset, primum persequitur, barbaros a montibus dispellit, Artacænam expugnat, atque in Drangianam movet. VII. Conjurationem in Alexandrum Dymnus Nicomacho, hic per Cebalinum fratrem Alexandro detegit. Hinc mors Dymni, qui ipse sibi manus inVIII. Amicorum regiorum consilio, Philotas, Parmenionis fert. filius, conjurationis auctor et particeps creditus, capitur, ac, velato capite, in regiam adducitur. IX. De conjuratione adversus Philotam expostulatoria Alexandri ad milites oratio. Coram quibus Philotas adductus defensionem parat. X. Apologetica Philotæ oratio, qua conjurationis accusationem pro concione refellit. XI. Concio a quodam Belone accensa in Philotam surgit; qui paulo post, quum torqueretur, scelus fatetur, cumque reliquis sontium saxis obruitur. I *[CAP. I. DUM ea per UM ea per Asiam geruntur, ne in Græcia quidem Macedoniaque tranquillæ res fuere. Regnabat1 apud Lacedæmonios Agis, Archidami filius, qui Tarentinis opem ferens ceciderat, eodem die quo Philippus Athenienses ad Chæro2 neam vicit. Is Alexandri per virtutem æmulus, cives suos stimulabat2, ne Græciam servitute Macedonum diutius premi paterentur: nisi in tempore providerent, idem jugum ad ipsos transiturum esse. Adnitendum igitur, dum aliquæ adhuc Persis ad resistendum vires essent: illis oppressis, adversus immanem potentiam frustra avitæ libertatis me3 mores futuros. 3 Sic instinctis animis, occasionem belli ex commodo cœptandi circumspiciebant. Igitur felicitate Memnonis invitati 4, consilia cum ipso miscere aggressi sunt; et postquam ille rerum lætarum initia intempestiva morte de4 stituit, nihilo remissius agebant. Sed ad Pharnabazum et Autophradaten profectus Agis5, triginta argenti talenta, decemque triremes impetravit, quas Agesilao fratri misit, ut in Cretam navigaret, cujus insulæ cultores inter Lacedæmo5 nios et Macedonas diversis studiis distrahebantur 6. Legati quoque ad Darium missi sunt, qui in usum belli ampliorem vim pecuniæ, pluresque naves peterent 7. Atque hæc eorum cœpta clades ad Issum (nam ea intervenerat) adeo non in |